Tweede kans

Kun je in Thailand te laat komen?
De kerkdienst begint zo’n 20 minuten later, omdat nog niet iedereen er is. Of als je later komt, verblikt of verbloosd niemand. De taalstudie begint wat later, want er kwam iets tussendoor bij de taalhulp. Voor de bijbelstudie wordt een ‘om-en-nabij-tijd’ afgesproken. De kinderen spelen tot we ze naar huis sturen, er is geen tijd met ouders afgesproken.

Ondertussen weten we ook wel dat we echt wel te laat kunnen komen. Zo werd onze stress-lootje-trekken wel heel stressig, omdat een aantal plaatselijke winkels toch echt om 5 uur dicht ging. De overheidsgebouwen kennen strikte openings- en sluitingstijden. Ons visum moet op tijd verlengt worden. In de stad wordt meer op tijd gelet….en zo gebeurde het ons vorig jaar dat we te laat bij een kerstviering aankwamen.

Op de kerstviering van de plaatselijke christelijke basisschool. Een jaarlijks terugkerend groot evenement met oud-leerlingen, ouders en grootouders en optredens van alle leerlingen. Door de jaren heen ervaarden we dat de begintijd van half 6 wel een halfuurtje opgeschoven kon worden. Maar niet vorig jaar. En dat was juist het jaar dat Sijmen gevraagd was om het openingsgebed te bidden. Terwijl wij om 5 over half 6 aankwamen, deed een Koreaanse zendeling het openingsgebed. Het moment waarop je hoopt dat de grond onder je voeten wegzakt of waarop je hoopt dat je de volgende dag heel duidelijk een roeping van God naar een andere provincie of liever land krijgt.

We wonen al geruime tijd in Thailand, maar te laat komen, blijf ik vervelend vinden. De nasmaak van deze blunder bleef me nog even bij. Gelukkig waren de (christelijke) directeur en leerkrachten alleraardigst en werden we ook dat jaar uitgenodigd om aan de VIP-tafel de optredens te bewonderen. We zetten ons over onze schaamte heen en converseerde ons door de avond. En het één en ander relativeren hielp daar ook bij.

Inmiddels zit Marie op deze christelijke basisschool en komen we weer regelmatig op de school en de feestdagen. Een paar dagen geleden werd ik aangesproken door de adjunct-directeur: ‘zou Sijmen het openingsgebed willen doen tijdens het kerstfeest? De gemist kans van vorig jaar recht zetten…?’

We waren geroerd door het gebaar; we krijgen een tweede kans. Een kleine miscalculatie of misstap kan (in Thailand) soms de relatie helemaal overhoop halen. Een mooi voorbeeld van onze Thaise gelovige zuster van vergeving en herstel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.