Voor alles is er een tijd…

 

Wel stel ik zo een vraag als ik al 2 uur achterop de brommer bij Toem zit om een dorpje te vinden, dat maar 20 kilometer bij ons huis vandaan moet zijn.

 

We plannen van te voren om maar naar twee adressen te gaan, dan zijn we niet al te laat thuis. Daar tel ik altijd al twee uur bij op (cross cultureel klokkijken J) Dan vol goede moed op weg naar het dorpje Hoeay Rai. We zouden deze dag twee mensen/ gezinnen aantreffen op twee verschillende plekken. Hoeay Rai was het eerste dorpje. Na twee uur sporen zoeken in dorpjes en rijstvelden vonden de plek van bestemming. We werden daar met open armen ontvangen ondanks dat we aankwamen tijdens de lunch en mensen even van de rijst oogst afhielden. Daar kreeg ik mijn vuurdoop, zonder voorbereiding een verhaal vertellen over wie God is, waarom God verlangt naar deze mensen. Moeizaam ging het van start, maar ik vertrouw er maar op dat God de woorden in hun oren mooier heeft laten klinken dan dat ze uit mijn mond kwamen.

Na dit bezoek op weg gegaan naar het tweede dorpje, tien kilometer verderop. Twee uur later waren we nog steeds op zoek naar het dorpje Noongtauw. Dat ‘je’ mag ik zeker niet vergeten, want deze nederzetting bestond uit niet meer dan 60 huizen. Ook daar werden we ontvangen door een heel welkomstcomité. Kinderen en volwassenen kwamen luisteren naar het verhaal dat ik al eerder die dag had verteld, nu had ik echter twee uur repeteer tijd achterop de brommer erop zitten en ging alles wat soepeler. Iedereen luisterde aandachtig en ondanks de opmerking dat mijn Thais toch nog wel vooruit moet, denk ik dat de mensen de boodschap begrepen. We gaan er snel weer langs.