Stilte…

Deze blog had ik de titel ‘Stilte in de kerk’ gegeven. Toch maar veranderd, want onze blog zelf is ook wel errug stil geweest. We komen net terug van vakantie en ik was er niet meer aan toegekomen om het volgende bericht daarvoor te plaatsen:

Al een aantal weken is het op zondag stil in de kerk. Afgelopen zondag kwam de enige bezoeker drie kwartier na de geplande starttijd. Nu zijn we dit wel gewend, maar als je de enige bent, wordt het opeens zo duidelijk…

Voor ons zit de zondagse kerkdienst zo in ons systeem dat het onderdeel is van onze week. Vanuit onze achtergrond waarderen we het ontmoeten van andere christenen en het samen zingen tot eer van God…maar goed, alleen het systeem is niet de reden dat christenen niet kunnen komen: familie-omstandigheden, ziekte, vechten tegen zonde, avondmensen, geen prioriteit geven aan de kerkdienst en
vooral ook de kleine groep zorgt ervoor dat het stil is op zondag.

Toch doet de titel van deze weblog (Stilte in de kerk) niet helemaal eer aan de kerk. Want terwijl het op zondag stil is in de kerk, ontmoeten we de gemeenteleden (en zij elkaar onderling) doordeweeks wel. Onze laatkomer probeert wekelijks met ons de Bijbel te bestuderen en is daarnaast ook actiever om mee te gaan op zoek naar christenen en geïnteresseerden. Een ander gemeentelid helpt mee met het zoeken naar een kerkgebouwtje, zodat we zichtbaarder worden in het dorp.

En wijzelf hebben om hulp gevraagd van een andere gemeente, 25 kilometer verderop. Zij willen ons begeleiden, zodat we Thaise christenen en Thaise mensen beter begrijpen en kunnen opbouwen. Voor de kleine groep christenen in Manchakhirie geeft deze kerk hopelijk ook verfrissing en opbouw.

Stilte betekent niet altijd dat er niets gebeurt. De stilte op onze website is daar een stille getuige van. Komende tijd weer berichten over wat ons zoal bezighoudt!

Geschreven door Annelies