Nat pak

De eerste week na de vakantie ging supersnel. Tijd voor een update.

Bijbelstudie in Baan Dong Bang
In Baan Dong Bang het dorpje van tante Rode Mier gaan we weer verder met de bijbelstudie. Nadat het team geweest is, zijn er tot nu toe geen nieuwe contacten uit het dorp zelf. Wel heeft tante Rode Mier ons aan haar zussen voorgesteld. Twee daarvan nog voor onze vakantie. Zij wonen in een dorpje waar we al eerder contact hadden met geïnteresseerden. Toem en Ed, twee gemeenteleden komen daar nog regelmatig en nu ook wekelijks bij de twee zussen van tante Rode Mier. Afgelopen week ontmoetten we een oudere zus van haar. Eigenlijk toonde ze geen interesse in het evangelie, maar was ze wel bij het zingen en bidden. We bidden dat het getuigenis van tante Rode Mier tot haar familieleden doorbreekt en ook zij Jezus leren kennen.
In Baan Dong Bang proberen we tante Rode Mier voor te bereiden op ons vertrek. Dat is spannend, want ze is nog niet los van de tempel en voorouderverering. Hoe zal het verder gaan? We geloven dat de Heilige Geest in haar hart werkt en we bidden dat ze sterker en sterker gaat staan in Jezus, haar Verlosser. De laatste maanden leren we haar verder over het christelijk geloof en wie God en Jezus werkelijk voor haar en ons zijn.

 

Nat pak
Afgelopen week vierden we het Thaise nieuwjaar. Vorig jaar waren we niet voorbereid, dit jaar wel: na elk fietstochtje of wandeling helemaal doorweekt en gewoon blijven lachen! Het is nu heel warm, dus eigenlijk wel verkoelend af en toe zo’n splash water over je heen. Ik heb er wat foto’s van gemaakt. Ondanks dat ik alleen maar kwam om foto’s te maken en al verschillende keren nat was gegooid door deze mensen, kenden ze geen genade; weer een nat pak. We voelen ons gezegende mensen – want daar staat het water voor.

       

 Tienerclub
Ook zijn we weer verder gegaan met de tienerclub. Vooral de meiden en kinderen kwamen. Sijmen is bij wat jongens gaan zitten, die cashewnoten aan het grillen en eten waren. Weer wat geleerd, nooit geweten hoe een cashewnoot, eetbaar wordt. Met de meiden en kinderen hebben we pizza gebakken en gezongen. Het is leuk om te zien dat we steeds vertrouwder met elkaar worden, plezier hebben in de activiteiten en de tieners zo beetje bij beetje iets van christenen en God meekrijgen. Pas las ik ergens: als christenen moeten we het zout in de wereld zijn, maar als je een te grote schep zout in het eten doet, is het niet meer te eten. Niet te veel, niet te weinig – vooral goed naar God luisteren wat Hij wil dat je op welk moment zegt en doet.
Comments
  1. 16 jaar ago

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.